Ik heb iets met bomen…
Bomen.
Ik heb er iets mee.
En dat was al als kind…
Als kind woonde ik aan een kade.
Langs die kade, stonden prachtige bomen.
Populieren waren het. Een lange rij, hoge populieren.
Ik weet nog dat ik als meisje in bed lag…
Ik had een kamertje op de zolderverdieping.
Als het buiten waaide, gierde de wind om ’t dak.
En soms gaf dat een onheilspellend, krakend geluid.
Maar ik vond het heerlijk!
En dat kwam door de bomen.
Ik luisterde hoe de wind door de takken joeg…
Het was alsof de wind en de bomen samen een spelletje speelden.
En het geluid dat de wind en de bomen samen maakten, vond ik machtig.
Nog altijd vind ik dat een heerlijk geluid.
De wind door de bomen.
Inderdaad, ik heb iets met bomen…
Ik weet ook nog dat ik als kind graag in bomen klom.
In het bos of de duinen zag ik ze overal; de ‘klim-bomen’ bij uitstek.
Klimbomen. Grote kronen vol takken, die stuk voor stuk een ‘opstapje’ boden.
Zo klom ik behendig verder, steeds hoger. En steeds spannender.
En wat gaf het een triomf als ik dan bijna boven was…
Dan had ik me toch een uitzicht; geweldig!
Ik was nog klein.
Maar ik voelde me groots!
En ook dat kwam door de bomen.
Ik zei het al; ik heb gewoon iets met bomen…
Zo was ik afgelopen zomer in Italië.
Het mooie, zonovergoten Italië.
(Ook daar hou ik van!)
We waren daar in een stadje.
Zo’n echt oud stadje. Misschien ken je ‘t wel?
Smalle straatjes, mooie pleinen, prachtige gebouwen…
En we kwamen op een plein, wauw… wat was het daar mooi!
Prachtige, oude platanen stonden in een groot carré.
Onder de platanen waren bankjes geplaatst.
En daar zat de plaatselijke bevolking.
Lekker in de schaduw.
Want ja, platanen zijn een soort ‘parasol-bomen’.
Daar waar een lange rij met populieren de wind opvangt,
daar waar de zogenaamde ‘klim-bomen’ een opstapje bieden,
daar zorgen de platanen voor wat verkoeling op een zomerse dag.
En daar, op het Italiaanse plein, voelde ik opnieuw de schoonheid van bomen!
Maar wat is dat toch? Waarom heb ik ‘iets’ met bomen…?
Ik zal het je uitleggen, het is heel simpel.
Mensen zijn net bomen.
Bomen.
Ze zijn er in soorten en maten.
Want echt, geen één boom is hetzelfde.
Zelfs bomen uit één familie, zijn allemaal anders.
Elke boom is uniek; heeft zijn eigen verschijningsvorm.
Net als wij mensen… ook wij zijn allemaal anders.
We zijn verschillend in ons doen en laten.
We zijn verschillend in ons kunnen.
We zijn uniek in ons zijn.
En dat vind ik zo mooi! Die eigenheid…
En daar heb ik de laatste jaren mijn ‘levenswerk’ van gemaakt.
Ik gebruik het beeld van de boom, als metafoor voor het groeiproces.
Het prachtige beeld van de boom vertelt ons zoveel. Er zit zoveel wijsheid in.
En die wijsheid heb ik gegoten in het ‘B-tree groeimodel’.
Om ouders en opvoeders te inspireren.
En inzicht te geven.
Om te laten zien wat er nodig is.
Nodig voor een natuurlijk groeiproces.
Een groeiproces van binnenuit. Vanuit de kern.
Want ik ben ervan overtuigd, dat we daar een kind mee helpen.
Als een kind écht van binnenuit kan groeien, vanuit zijn eigen unieke kern.
Dan groeit een kind op zoals hij bedoeld is, op weg naar zijn eigen bestemming.
Net als bij een boom.
In ‘t zaadje ligt alles al besloten.
Wat voor boom het wordt, met wat voor eigenschappen.
Het ligt al in de kern vast. Het hoeft zich alleen maar te ontvouwen.
En daar komt onze schone taak als ouder, als opvoeder om de hoek kijken…
Hoe zal het zijn, als we kinderen het vertrouwen en de ruimte geven die ze nodig hebben?
Het vertrouwen dat ze goed zijn, precies zoals ze zijn, met alles erop en eraan.
En de ruimte om hun eigen pad te gaan, hun eigen keuzes te maken.
Hoe zal dat zijn? Hoe zal een kind dan opgroeien?
Groeien vanuit de eigen kern.
Natuurlijk opgroeien.
Be like a tree.
B-tree.
Ja, ik heb iets met bomen!!
Met bomen, kinderen en opgroeien.
Ik heb een missie: elk kind zijn stralende zelf.
En dat is waarom ik je zo graag alle over B-tree vertel.
Interesse? Laat het me weten!
Ik vertel je graag meer.
