Ken je dat?

Dat je kind precies dát doet, wat jij níét wilt?

• Jij wilt even snel wat boodschapjes in huis halen… en je kind maakt een vreselijk drama in de supermarkt.
• Je bent moe, hebt vreselijke hoofdpijn… en je kind gaat muziek maken. En natuurlijk lekker hard. Of nog mooier; op twee, drie instrumenten tegelijk!
• Of ook zo fijn… je bent op een verjaardag en je kind weigert zich ‘netjes’ te gedragen… Hij geeft geen handje, graait gretig in de chips, stoot de koffie om en slaat zijn kleine neefje.

 

Misschien ken je ze wel, zulke momenten…

dat je even niet weet, wat je het beste kunt doen?

En die momenten zijn er altijd precies…

als het jou helemaal niet uitkomt!

Herkenbaar?

 

Dáárom noemen we het ‘ongewenst gedrag’.

Ongewenst gedrag: datgene wat jij als ouder liever niet ziet, niet hebt.

Datgene wat bij veel opvoeders direct leidt tot stress…

En helaas ook vaak tot strijd of tot straf.

Want: “Help! Dit móét stoppen…”

 

En dát dacht ik ook na mijn vakantie,

toen ik de tuin instapte en al het onkruid zag…

Toen dacht ik ook: dit is vréselijk… dit moet stoppen!

Want oei, wat was het onkruid hard gegroeid in die paar weken.

 

‘Onkruid’ is eigenlijk net zoiets als ‘ongewenst gedrag’…

We willen ervan af…

En het liefst zo snel mogelijk. Ja toch?

En dus zoeken we naar manieren om het ‘uit te roeien’.

Met een scherp mesje snijden we het onkruid tussen de tegels…

En grijpen naar middelen om het ongewenste gedrag tegen te gaan.

 

We hopen dat het (in elk geval voorlopig) wegblijft… het liefst willen we het elimineren!

 

Ik heb expres een foto gemaakt van dit plantje tussen de steentjes van ons tuinpaadje.

Dit plantje krijgt direct het stempel ‘onkruid’, omdat het ergens groeit waar wij het niet willen.

 

Maar kijk eens goed, heb je gezien hoe onwijs mooi dit plantje eigenlijk is? Alleen al de kleurenpracht!

En toch… we gaan het grof te lijf met een mesje, want het hóórt daar niet, het is ongewenst…

 

Ongewenst; omdat ík dat zo in mijn hoofd heb geprogrammeerd!

En zo is het eigenlijk ook met kinderen en hun ‘ongewenste’ gedrag…

We keuren het af en willen het uitroeien, zonder er eerst écht naar te kijken.

 

Wij noemen het gedrag ‘ongewenst’, omdat er ‘iets’ in ons hoofd zit, wat het afkeurt.

Ons hoofd weegt het af, aan de hand van onze normen en waarden… en ‘vindt er vervolgens wat van’.

Er is gewoon een stemmetje ín ons, dat zegt: ‘dit is goed’ en ‘dat is fout’… En wat fout is, moet weg!

 

Hoe zal het zijn als we dat los kunnen laten, dat stemmetje die er direct iets van vindt.

 

Dat stemmetje die de dingen – in a split of a second – goedkeurt of afkeurt.

Die direct overal over een oordeel over heeft…

 

Het (ongewenste) gedrag is er niet zomaar! Het is een signaal!

Gedrag van kinderen (en ook van volwassenen trouwens :-)) is altijd een uiting.

Een uiting van iets wat op dát moment bij het kind vanbinnen leeft.

Een uiting van een behoefte, een gevoel of een gedachte.

Bewust of niet… er wordt uiting aan gegeven.

 

Dus bedenk goed hoe je wilt reageren!

Wil je een behoefte, gevoel of gedachte van je kind afkeuren?

Waarschijnlijk niet… want daar doe je jouw kind helemaal geen recht mee.

Behoeften, gevoelens en gedachten zijn mensenlijk. Daar is helemaal niets mis mee!

 

Als je gedrag als ‘signaal’ kunt zien, als iets wat er ín je kind leeft, dan kun je anders reageren.

 

Zélfs als je moe bent, hoofdpijn hebt, in de supermarkt loopt of op visite bent…!

Daarmee laat je de belevingswereld van je kind ‘in tact’.

 

Als je ’t even moeilijk vindt… verbind je dan met de gevoelswereld van je kind!

Dan kun je vaak veel beter kijken of er een alternatief is voor het ongewenste gedrag.

Dan zal ‘ongewenst’ gedrag niet langer zijn als onkruid; iets wat je persé uitgeroeid wilt hebben.

 

Dan ga je met ándere ogen naar je kind kijken.

Naar datgene wat er ín je kind leeft en gezien wil worden!

En ik weet zeker, dat zal een hoop stress, strijd en straf schelen!