Over ruimte en nabijheid

Ciao zomer, welkom herfst!

De vakanties zitten er weer op,
en het nieuwe schooljaar vindt zijn weg.

Ja, voor velen betekent dat: ‘terug in het gareel’…
Voor sommigen wennen, voor anderen een verademing.

Als leerkracht ben ik ook heel wat keren ‘een nieuw schooljaar’ gestart.
In de vakantie zorgde ik dat mijn klas weer heerlijk fris en uitnodigend was.
Dat de kinderen zich welkom en veilig voelden… zin hadden om van start te gaan!

Een goede start is het halve werk!

Dat een goede start belangrijk is, leerde ik ook op mijn opleiding.
Daar werd gezegd: “Streng starten, dan kun je later de lijntjes laten vieren”.
Hiermee werd vooral gedoeld op het belang van regels, orde en discipline in de klas.

Orde was een belangrijk ding; je moest de touwtjes goed in handen hebben.
Je moest er ‘kort op zitten’ en vooral niet ‘over je heen laten lopen’.
Dat kreeg ik jaren geleden mee, als jong-juffie-in-de-dop.

Zo begon ik als juf én als moeder… streng en strak.
Want dat was het beste, zo was mij geleerd.

Wil jij als opvoeder de touwtjes in handen hebben?

Wat denk jij, moeten we er inderdaad ‘bovenop’ zitten?
Moeten wij als opvoeder altijd ‘de regie’ hebben?
Of hebben kinderen iets anders nodig?

Dat zijn interessante vragen!

Zeker in deze tijd… met de kinderen van nu.
Want de kinderen van nú… zijn niet meer zoals toen.
Alles verandert: de tijd, de kinderen en daarmee de opvoeding.

Ik ben er in elk geval aardig van teruggekomen.
Ik zie nu méér, dan alleen orde en regels.
Veel meer zelfs. Gelukkig wel!

Ik denk dat het gaat om ruimte én nabijheid!

Durven we een kind ruimte te geven, om dingen te doen en te ontdekken?
Om zelf zijn eigen stapjes te zetten, zonder dat wij precies bepalen hoe en waarheen?

We denken misschien: wij zijn groot, hebben van alles geleerd en weten dus hoe het hoort…

En ja, wij zijn inderdaad groot, wat ouder en misschien met iets meer ervaring.
Maar dat betekent niet dat wij alles weten en feilloos doen. Zeker niet…
Wat voor ons werkt, hoeft voor een kind helemaal niet op te gaan.
Die heeft misschien een heel andere ervaring nodig!

Door er bovenop te zitten, ontnemen wij een kind de kans om te leren!

Moet je een kind dan helemaal de vrije hand geven en maar laten begaan?
Nee, ik ben een groot voorstander van balans in grenzen en wensen!

Enerzijds ruimte geven, om het leven te ontdekken, om te leren.
Anderzijds nabij en betrokken zijn, zonodig steun bieden.
En natuurlijk… samen plezier maken, genieten!!

En wat werkt voor jou bij het opvoeden?
Waar hecht jij waarde aan?